Η πρόκληση των εφτά Α

Όπως ο Ηρακλής, ο ήρωας της μυθολογίας μας, έτσι και ο άνθρωπος που αναζητά, θα πρέπει να ξεπεράσει εφτά εμπόδια αν θέλει να βαδίσει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Έχει εφτά δοκιμασίες να περάσει, εφτά μαθήματα να μάθει, εφτά προκλήσεις ώσπου να φτάσει στην αλήθεια. Για να μην ξεχάσω, ορίζω κάθε έναν απ΄αυτούς τους “άθλους” με το γράμμα Α.

1. Η πρόκληση του ΑΜΕΣΟΥ.
2. Η πρόκληση της ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ.
3. Η πρόκληση της ΑΠΟΔΟΧΗΣ.
4. Η πρόκληση της ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ.
5. Η πρόκληση της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ.
6. Η πρόκληση της ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΕΙΣ.
7. Η πρόκληση της ΑΓΑΠΗΣ.

Η πρόκληση του ΑΜΕΣΟΥ

Όταν είσαι άνθρωπος που αναζητά, μαθαίνεις να έρχεσαι σε επαφή με την αληθινή ζωή και δεν ζεις αφηρημένος, αδιάφορος ή οκνηρός. Το παρελθόν και το μέλλον αποτελούν δύο φανταστικούς κόσμους προς τους οποίους μπορούμε πάντοτε να δραπετεύουμε. Είναι εκεί, διαθέσιμοι, κρυμμένοι μέσα στις αναμνήσεις και τα όνειρα. Ο άθλος έγκειται στο να τους διατηρήσουμε και να τους τιμήσουμε, χωρίς να τρέξουμε να χωθούμε στην αγκαλιά τους, καθώς δεν είναι κόσμοι άνετοι, αλλά προβλέψιμοι και μακρυνοί. Να ζει στο παρόν, αυτή είναι η πρώτη δοκιμασία που πρέπει να περάσει ο άνθρωπος που αναζητά. Να ζει με αφοσίωση, έντονα, αληθινά.

Αν πας να χορέψεις, χόρεψε με όλο σου το είναι ή μη χορέψεις καθόλου. Κι αν αγαπάς, αγάπα εντελώς ή μην αγαπάς καθόλου. Αν αποφασίσεις να μείνεις εδώ, μείνε εδώ. Αν φύγεις, όμως, φύγε μια και καλή. Μη μένεις στη μέση, μην προσπαθείς να κάνεις τους άλλους να σε θυμούνται όταν εσύ δεν είσαι εκεί.

Ο άνθρωπος της αναζήτησης, ό,τι κάνει το κάνει με ένταση και όσο καλύτερα μπορεί. Ό,τι απορρίπτει, όμως – για οποιονδήποτε λόγο: πίεση, αγωνία ή άγχος – , το εγκαταλείπει  χωρίς να προσπαθήσει να επωφεληθεί.

Δεν τον ενδιαφέρει πια αυτό που αφήνει πίσω του, δεν το ξαναχρησιμοποιεί ούτε το υπολογίζει, διαφορετικά θα ήταν σαν να του άνοιγε το δρόμο της επιστροφής.

Όταν θα έχει ολοκληρωθεί ο άθλος, δεν θα λέει:

Ναι, αλλά κάποτε….

Είναι επειδή χτες….

Ποτέ δεν κατάφερε να ….

Και θα πρέπει να ξεχάσει τις φράσεις:

Θα το κάνω αύριο, 

Θ’ αγαπήσω αύριο,

Αύριο θα κόψω το κάπνισμα,

Αύριο αρχίζω δίαιτα.

Όποιος θέλει να κάνει κάτι ….απλώς αναρωτιέται:

Γιατί αύριο;

Γιατί όχι τώρα;

Γιατί το αναβάλλω;

Οι αναβολές τις περισσότερες φορές, είναι ένα κόλπο του μυαλού μας, για να φορτώσουμε στο χρόνο όσα δεν αποφασίζουμε να αντιμετωπίσουμε.

“Κάποιοι είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε, εκτός απ΄το να ζουν εδώ και τώρα” Τζον Λένον.

Όταν θα έχει πια τελειώσει η δοκιμασία, η ζωή θα έχει ρίξει άγκυρα γερά στο εδώ και τώρα, θα έχει μεταλλαχθεί σε φυσική γνώση και θα έχει αρχίσει να παίρνει νέες διαστάσεις. Τότε, ο άνθρωπος που αναζητά θα ανακαλύψει ότι δεν είναι περιορισμένος να κάνει μόνο όσα έμαθε, ή όσα του είπαν πως πρέπει να κάνει, και θα πάψει ν΄αναζητά δικαιολογίες στο παρελθόν του, στα βάσανά του, στους πόνους και στις απώλειές του. Θα ξέρει ότι δεν είναι υποχρεωμένος να φτάσει πουθενά, ούτε να πετύχει αυτός όσα άλλοι θα ήθελαν να πετύχουν για το δικό τους μέλλον.

Σ΄αυτή τη φάση, ο άνθρωπος που αναζητά μαθαίνει αυτό που ονομάζεται : “ύψιστη ανακάλυψη της υγείας”.

Μπορεί να μπει και να βγει απ΄οτιδήποτε: από κάθε κατάσταση, από κάθε ιδέα, σε κάθε στιγμή, αν αυτή είναι η απόφασή του.

Κι έτσι, ξέροντας πια πόσο πονάει η ανάμνηση, βεβαιώνεται ότι ο πόνος δεν εμποδίζει την πορεία, και καταλαβαίνει για πρώτη φορά ότι :

ΕΙΜΑΣΤΕ τρωτοί, αλλά όχι κι εύθραυστοι.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη μας δύναμη!!!

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ Από την άγνοια στη σοφία

Εσύ απλώς γίνε ο παρατηρητής….

Κανένας άλλος δεν μπορεί να σε ελευθερώσει. Η όλη ιδέα είναι λανθασμένη. Εσύ έχεις δημιουργήσει τα δεσμά. Πως μπορεί να σε ελευθερώσει κάποιος άλλος; Εσύ είσαι ο μόνος που μπορείς να σπάσεις τα δεσμά σου και να ελευθερωθείς.

Εσύ όμως αγαπάς τις αλυσίδες σου και θέλεις εμένα να σε ελευθερώσω. Αυτό που ζητάς, είναι εντελώς παράλογο. Εσύ είσαι η αιτία όλης σου της μιζέριας και της δυστυχίας και θέλεις εμένα να σε λυτρώσω από τις μιζέριες και τις δυστυχίες.

Κι ωστόσο θα εξακολουθείς να σπέρνεις τους ίδιους σπόρους συνεχώς, να ποτίζεις τις ίδιες αιτίες και να είσαι ο ίδιος άνθρωπος.

Ποιός μπορεί να σε λυτρώσει; Και γιατί θα έπρεπε οποιοσδήποτε να σε λυτρώσει; Δεν είναι δική μου ευθύνη το να σε λυτρώσω. Δεν σε έχω κάνει εγώ αυτό που είσαι.

Εσύ ο ίδιος έχεις κάνει τον εαυτό σου αυτό που είσαι.

Είναι αναγκαίο να μην αφήνουμε ούτε μια γωνιά της ύπαρξής μας μέσα στο σκοτάδι, μέσα στο άγνωστο. Είναι αναγκαίο να φέρουμε φως παντού. Κι αν δεν συμβεί αυτό, θα είσαι μέσα στη δυστυχία, μέσα στην αγωνία. Οι πεποιθήσεις σου δνε πρόκειται να σε βοηθήσουν, όταν υπάρχει φως το σκοτάδι εξαφανίζεται. Δεν είναι ότι το σκοτάδι το βάζει στα πόδια και φεύγει. Είναι απλώς η απουσία φωτός. Το “εγώ” είναι σαν το σκοτάδι. Δεν έχει καμία οντότητα από μόνο του. είναι απλώς η απουσία επίγνωσης. Γι΄αυτό λοιπόν, δεν σου λέω να εγκαταλείψεις το “εγώ“. Σου λέω απλώς να το παρατηρείς. Παρατήρησέ το – και θα βρεις τόσα πολλά επίπεδα μέσα του, που θα εκπλαγείς.

Όποτε έχεις χρόνο, απλώς κάθισε σιωπηλά και κοίταζε τι περνάει μέσα στο νου σου . Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρίνεις, γιατί αν κρίνεις, τότε ο νους αμέσως αλλάζει τη σκηνή όπως τον βολεύει. Ο νους είναι πολύ ευαίσθητος, μυγιάγγιχτος. Αν νοιώσει για κάτι ότι το κρίνεις, αμέσως προσπαθεί να σου δείξει ότι το συγκεκριμένο πράγμα είναι καλό.

Εκλογικεύει, στολίζει, εξωραίζει. Τότε όμως δεν μπορεί να σου δείξει την πραγματικότητα. Μην κρίνεις λοιπόν και μην κάνεις ούτε αξιολογήσεις, ούτε επικρίσεις. Να είσαι απόμακρος.

Εσύ, κάθισε απλώς σιωπηλά, κοιτάζοντας τα πράγματα, ό,τι κι αν συμβαίνει.

O νους έχει μεγάλη ευκολία στο να υπερβάλλει. Απολαμβάνει το να υπερβάλλει. Μεγαλοποιεί τα πάντα. Λίγος πόνος και κάνει σαν να είναι το τέλος του κόσμου. Λίγη ευχαρίστηση και κάνει σαν να βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου, σαν να μην ξέρει κανένας άλλος τι είναι χαρά.

Ο νους υπερβάλλει τα πάντα, τα μεγαλοποιεί. Κι εσύ τον πιστεύεις!!!!

Απόσπασμα από το βιβλίο του OSHO Λόγια ενός ανθρώπου πέρα από τις λέξεις