Να πιστεύεις ακόμα κι όταν δεν σε πιστεύουν!

Όπως συμβαίνει σε όλους, τα πράγματα αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους όταν επικεντρωνόμαστε σε αυτό που θέλουμε.

“Ποτέ δεν μπορούμε να πληγώσουμε την ψυχή, γιατί ποτέ δεν μπορούμε να πληγώσουμε το Θεό. Ωστόσο, μένουμε αιχμάλωτοι της μνήμης, κι αυτό γεμίζει με δυστυχία τη ζωή μας, παρόλο που έχουμε όλα όσα χρειάζονται για να είμαστε ευτυχισμένοι. Το μίσος κουράζει…”

“Απελεθερώνομαι από το μίσος μέσω της συγχώρεσης και της αγάπης. Κατανοώ ότι ο πόνος, όταν δεν μπορεί να αποφευχθεί, υπάρχει για να με κάνει να προχωρήσω προς τη δόξα. Καταλαβαίνω ότι όλα είναι πλεγμένα μεταξύ τους, όλοι οι δρόμοι συναντιούνται, όλα τα ποτάμια κατευθύνονται προς την ίδια θάλασσα. Γι’ αυτό είμαι κι εγώ τώρα το όργανο της συγχώρεσης. Συγχώρεσης για αδικήματα που διαπράχθηκαν, ένα που γνωρίζω και ένα που δεν γνωρίζω.”

Η Χιλάλ μιλάει χαμηλόφωνα, όμως η ακουστική μέσα στο ναό είναι τόσο τέλεια, ώστε όλα όσα λέει μοιάζουν να αντηχούν παντού.

“Συγχωρώ για τα δάκρυα που με έκαναν να χύσω.

Συγχωρώ για τους πόνους και τις απογοητεύσεις.

Συγχωρώ για την προδοσία και το ψέμα.

Συγχωρώ για τη συκοφαντία και τη δολοπλοκία.

Συγχωρώ για το μίσος και το διωγμό.

Συγχωρώ για τα χτυπήματα που με τραυμάτισαν.

Συγχωρώ για τα κατεστραμμένα μου όνειρα.

Συγχωρώ για τις πεθαμένες ελπίδες.

Συγχωρώ για την έλλειψη αγάπης και το φθόνο.

Συγχωρώ για την αδιαφορία και τη μνησικακία.

Συγχωρώ για την αδικία στο όνομα της δικαιοσύνης.

Συγχωρώ για την οργή και την κακομεταχείρηση.

Συγχωρώ για την παραμέληση και τη λησμονιά.

Συγχωρώ τον κόσμο με όλο του το κακό.”

Κλείνει ξανά τα μάτια και κοιτάζει προς τα πάνω.

“Συγχωρώ και τον εαυτό μου. Μακάρι οι κακοτυχίες του παρελθόντος να μη βαραίνουν πια την καρδιά μου. Στη θέση της στεναχώριας και της πικρίας βάζω την κατανόηση και τη συναίσθηση. Στη θέση της αντιδραστικότητας βάζω τη μουσική που βγαίνει από το βιολί μου. Στη θέση του  πόνου βάζω τη λησμονιά. Στη θέση της εκδίκησης βάζω τη νίκη.

“Θα έχω από τη φύση μου την ικανότητα :

Να αγαπάω πέρα από κάθε αδιαφορία.

Να πονάω ακόμα κι όταν έχω χάσει τα πάντα.

Να δουλεύω χαρούμενη ακόμα και μέσα σε πάσης φύσεως εμπόδια.

Να τείνω το χέρι ακόμα κι όταν βρίσκομαι στην απόλυτη μοναξιά και εγκατάλειψη.

Να στεγνώσω τα δάκρυά μου ακόμα κι όταν κλαίω με λυγμούς.

Να πιστεύω ακόμα κι όταν δεν με πιστεύουν“.

“Ας γίνει έτσι. Θα γίνει έτσι”.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Paulo Coelho  Άλεφ

Τα οφέλη της συγχώρεσης

Λένε ότι ένας μαθητής πήγε να δει το δάσκαλό του, αναζητώντας συγκεκριμένες εξηγήσεις σχετικά με την έννοια της συγχώρησης και της μνησικακίας.

“Δάσκαλε, δεν καταλαβαίνω τις δύο αυτές έννοιες”.

Τότε ο δάσκαλος του είπε:

“Θέλω από σήμερα να κουβαλάς στους ώμους σου ένα σακί πατάτες”.

“Πατάτες;” ρώτησε έκπληκτος ο μαθητής.

“Ναι, μια πατάτα για κάθε υπόθεση που έχεις στην καρδιά σου και που δεν έχεις συγχωρήσει. Για κάθε υπόθεση ή άτομο για το οποίο νοιώθεις μνησικακία, πάρε μια πατάτα, τύλιξέ την σε ένα πλαστικό και βάλε της ετικέτα με όνομα και ημερομηνία”.

Ο δάσκαλος του είπε να πηγαίνει παντού με το σακί για μία εβδομάδα, τη νύχτα να το βάζει στο κρεββάτι του και την ώρα που ξυπνά να το φορτώνει στους ώμους του σαν σακίδιο. Καθώς περνούσαν οι μέρες, όπως ήταν φυσικό, οι πατάτες άρχισαν να χαλάνε και η οσμή κατέληξε να γίνει ανυπόφορη, όπως και το βάρος. Αδυνατώντας να αντέξει άλλο, ο νέος πήγε να δει ξανά το δάσκαλό του και του είπε:

“Δεν μπορώ να σηκώνω πια αυτό το βάρος. Είναι ανυπόφορο“.

Τότε ο δάσκαλος του απάντησε:

“Το ίδιο συμβαίνει και όταν δεν συγχωρείς“.

Και τώρα, παρατήρησε τον εσωτερικό σου κόσμο, ανάλυσε τη ζωή και τις συμπεριφορές σου και απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις:

• Τι σου λέει η ιστορία που μόλις διάβασες;
• Σκέψου τους ανθρώπους στους οποίους έχεις να συγχωρήσεις κάτι και φαντάσου ότι για καθέναν έχεις μια πέτρα, ένα βάρος που σε συνοδεύει παντού και πάντα. Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι; Πόσοι είναι; Αν έχεις εκκρεμότητες με τον ίδιο σου τον εαυτό, θυμήσου να συμπεριλάβεις κι εσένα στη λίστα.
• Με πόσες πέτρες θέλεις να συνεχίσεις να φορτώνεις το μυαλό και την καρδιά σου;
• Υπάρχει  κάποιος από τον οποίο θα ήθελες να ζητήσεις συγγνώμη;

Τι θα ήθελες να κάνεις αυτήν τη στιγμή που το συνειδητοποιείς αυτό; Ακολουθούν τρεις ισχυρές ερωτήσεις:

1. Είσαι διατεθειμένος-η να συγχωρήσεις;
2. Θέλεις να το κάνεις;
3. Πότε θα το κάνεις;

Άσε το θυμό και τη μνησικακία να φύγουν και νοιώσε τον εαυτό σου θεραπευμένο. Δεν χρειάζεται να συγχωρέσεις την πράξη, αλλά μόνο τον άνθρωπο για να μπορείς να έχεις γαλήνη. Αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να είσαι απόλυτα δικαιολογημένος που νοιώθεις θυμωμένος. Παρόλα αυτά, κοίτα το υψηλό τίμημα που πληρώνεις όντας όχημα του θυμού. Η συγχώρεση δεν σημαίνει “Αυτό που έκανες δεν με πειράζει”. Απλά σημαίνει “Δεν είμαι πλέον πρόθυμος να νοιώθω πόνο σε σχέση με τις πράξεις σου”. Όταν δεν συγχωρούμε μέσα στις καρδιές μας, τελικά απλώς τιμωρούμε τον εαυτό μας.

Απόσπασμα από το βιβλίο Απόλυτη Αυτοπεποίθηση για μια καλύτερη ζωή των Veronica De Andres and Florencia Andres

 

 

Τα παιδιά ήταν μόνα….

Η μητέρα τους είχε φύγει από νωρίς το πρωί και τα είχε αφήσει στη Μαρίνα, μια νέα δεκαοχτώ χρονών, την οποία έπαιρνε κάποιες φορές για λίγες ώρες προκειμένου να τα προσέχει με αντάλλαγμα μερικά νομίσματα.

Από τότε που είχε πεθάνει ο πατέρας, οι καιροί είχαν δυσκολέψει πολύ για να το ρισκάρει να λείψει από τη δουλειά όταν η γιαγιά αρρώσταινε ή έλειπε από την πόλη…

Όταν ο φίλος της Μαρίνας τηλεφώνησε για να της προτείνει μια βόλτα με το καινούργιο του αυτοκίνητο, η Μαρίνα δεν δίστασε και πολύ. Άλλωστε, τα παιδιά κοιμούνταν όπως κάθε απόγευμα, και δεν θα ξυπνούσαν πριν τις πέντε.

Μόλις άκουσε την κόρνα, άρπαξε την τσάντα της κι άφησε ανοιχτό το ακουστικό του τηλεφώνου. Προνόησε να κλειδώσει την πόρτα του δωματίου και φύλαξε το κλειδί στην τσέπη της. Δεν ήθελε να διακινδυνέψει να ξυπνούσε ο Πάντσο και να κατέβαινε τη σκάλα για να την ψάξει, γιατί, όπως και να ΄χει, ήταν μόνο έξι χρονών, και με την παραμικρή απροσεξία μπορούσε να σκοντάψει και να χτυπήσει. Επίσης, σκέφτηκε ότι αν συνέβαινε αυτό, δεν θα ήξερε πως να εξηγήσει στην μητέρα το λόγο για τον οποίο το παιδί δεν την είχε βρει.

Ίσως να ήταν ένα βραχυκύκλωμα στην τηλεόραση ή σε κάποιο από τα φώτα του σαλονιού, ή μπορεί μια φλόγα στα καυσόξυλα, το θέμα είναι ότι όταν οι κουρτίνες άρχισαν να καίγονται, η φωτιά έφτασε γρήγορα στην ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στα υπνοδωμάτια.

Τον ξύπνησε ο βήχας του μωρού, εξαιτίας του καπνού που περνούσε κάτω από την πόρτα. Χωρίς να σκεφτεί, ο Πάντσο πήδηξε απ΄το κρεββάτι και πίεσε με δύναμη το πόμολο για να ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν τα κατάφερε…

Όπως και να ΄χει, ακόμα κι αν το είχε καταφέρει, οι φλόγες θα είχαν καταβροχθίσει τον ίδιο και τον λίγων μηνών αδελφό του σε ελάχιστα λεπτά.

Ο Πάντσο φώναξε την Μαρίνα, αλλά κανείς δεν απάντησε στην έκκλησή του. Έτσι, έτρεξε στο τηλέφωνο του δωματίου (αυτός ήξερε πως να παίρνει τηλέφωνο τη μαμά του) αλλά δεν υπήρχε γραμμή.

Ο Πάντσο συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να βγάλει τον αδερφό του από εκεί μέσα. Προσπάθησε να ανοίξει το παράθυρο που βγάζει στο περβάζι, αλλά ήταν αδύνατο για τα μικρά του χέρια να λύσει την ασφάλεια και ακόμα και αν τα κατάφερνε, θα έπρεπε ν αξεμπλέξει το συρμάτινο πλέγμα που οι γονείς του είχαν βάλει για προστασία.

Όταν οι πυροσβέστες τελείωσαν με το σβήσιμο της φωτιάς, το θέμα συζήτησης, όλων ήταν το ίδιο:

-Πως μπόρεσε αυτό το τόσο μικρό παιδί να σπάσει με την κρεμάστρα το τζάμι και μετά τη σήτα;

-Πως μπόρεσε να φορτώσει το μωρό στο σακίδιο;

-Πως μπόρεσε να περπατήσει στο περβάζι κουβαλώντας σημαντικό βάρος και να κατέβει από το δέντρο;

-Πως μπόρεσε να σώσει τη ζωή του αδελφού του και τη δική του;

Ο ηλικιωμένος πυροσβέστης, άνθρωπος σοφός που όλοι σέβονταν, τους έδωσε την απάντηση:

“Ο μικρός Πάντσο ήταν μόνος…ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ….”

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ  Ιστορίες να σκεφτείς

 

2011 in review from wordpress

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

The Louvre Museum has 8.5 million visitors per year. This blog was viewed about 85,000 times in 2011. If it were an exhibit at the Louvre Museum, it would take about 4 days for that many people to see it.

Click here to see the complete report.