Πληγές- κειμήλια

Στο έργο του Τσαρλς Ντίκενς “Μεγάλες Προσδοκίες”, η μις Χάβισαμ εγκαταλείφθηκε από τον αρραβωνιαστικό της την ημέρα του γάμου τους. Σαν μια υπόμνηση του πόνου που της προκάλεσε αφήνοντάς την μπροστά  στο βωμό, η μις Χάβισαμ διατηρεί το γαμήλιο γεύμα πάνω στο τραπέζι της όπως ήταν. Παρ’ όλο που έχει μπαγιατέψει και μουχλιάσει, εκείνη το κοιτάζει συχνά με πόνο και μνησικακία.

Αν έχουμε πάρει την απόφαση να μη συγχωρήσουμε κάποιον, τότε κουβαλάμε μια “πληγή – κειμήλιο” που μας θυμίζει την αδικία που μας έγινε. Αυτή η πληγή μπορεί να είναι μια πραγματική σωματική βλάβη, ένας πόνος ή μια αρρώστια, ένα αντικείμενο που συμβολίζει τη σχέση μας, μια φωτογραφία, ένα κόσμημα, ένα γράμμα ή  ένας άλλος άνθρωπος που μας συνδέει με αυτό το άτομο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις τρέφουμε ενδόμυχα ένα σκοπό: να κρατήσουμε τον πόνο ζωντανό και γι’ αυτό συγκεντρωνόμαστε στο συναίσθημα ότι υπήρξαμε θύματα.

Από τη σκοπιά του πνεύματος μέσα μας, που θέλει να είναι ελεύθερο και ευτυχισμένο, οι πληγές – κειμήλια δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα. Η φωνή του φόβου είναι εκείνη που μας σπρώχνει να μένουμε γαντζωμένοι σε κάποια ανάμνηση ή σε ένα σύμβολο που αποδεικνύει ότι μας πρόσβαλαν. Η φωνή της αγάπης, από την άλλη, κρατάει την αγάπη και την ευλογία που έφερε μια σχέση στη ζωή μας. Μήπως κρατάς κι εσύ κάποιο μουχλιασμένο γαμήλιο γεύμα στο τραπέζι σου; Μπορεί να μην είναι κυριολεκτικά ένα μπαγιάτικο γεύμα, αλλά ίσως να κρατάς ακόμα τεφτέρια για μια παλιά πληγή. Ίσως να κρατάς ζωντανή κάποια ιστορία μέσα σου ή να την έχεις αφηγηθεί πολλές φορές, πιστεύοντας πως δικαιώνεσαι παρουσιάζοντας τον εαυτό σου ως θύμα. Όμως, με κάθε φτυαριά μνησικακίας που ρίχνουμε σε κάποιον άλλο, σκάβουμε το δικό μας λάκκο. Αντί γι’ αυτό, ας φυλάξουμε στη μνήμη μας τις ευλογίες που κερδίσαμε. Ας καθαρίσουμε το μουχλιασμένο γεύμα από το τραπέζι κι ας καλέσουμε κάποιον υπέροχο άνθρωπο για ένα καινούργιο φαγοπότι.

Μπορεί να είσαι απόλυτα δικαιολογημένος που νοιώθεις θυμωμένος. Παρόλα αυτά, χρειάζεται να κοιτάξεις το υψηλό τίμημα που πληρώνεις όντας όχημα του θυμού. Η συγχώρεση δεν σημαίνει “Αυτό που έκανες δεν με πειράζει”. Απλά σημαίνει “Δεν είμαι πλέον πρόθυμος να νοιώθω πόνο σε σχέση με τις πράξεις σου”.

Το μυρμήγκι

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα ευτυχισμένο, παραγωγικό μυρμήγκι που ξεκινούσε κάθε μέρα, πρωί – πρωί, για τη δουλειά του. Περνούσε όλη μέρα δουλεύοντας και τραγουδώντας, μέσα στην καλή χαρά!

Του άρεσε πάρα πολύ να εργάζεται και, φυσικά, η απόδοσή του ήταν εξαιρετική! Μόνο που, δυστυχώς, στην επιχείρηση δεν υπήρχε manager να το κατευθύνει!

Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, αποφάσισε πως αυτή η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί κι έτσι δημιούργησε μια θέση manager, για την οποία προσέλαβε μια ιδιαίτερα έμπειρη Πασχαλίτσα.

Πρώτο μέλημα της Πασχαλίτσας ήταν να εποπτεύσει το ωράριο του Μυρμηγκιού και γι’ αυτό προχώρησε αμέσως στην οργάνωση ενός συστήματος ελέγχου, με κάρτες. Βέβαια, σύντομα, χρειάστηκε να προσλάβει μία γραμματέα, που ανέλαβε να ετοιμάζει τους φακέλους αναφοράς, με τη βοήθεια μιας νέο- προσληφθείσας Αράχνης.

Η Αράχνη επιφορτίστηκε με το σύστημα αρχειοθέτησης, καθώς και με το τηλεφωνικό κέντρο. Στο μεταξύ το ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι συνέχιζε να δουλεύει, να δουλεύει, να δουλεύει….

Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, ήταν τόσο ευχαριστημένος με τις καθημερινές αναφορές που λάμβανε από την Πασχαλίτσα, ώστε της ζήτησε να του ετοιμάσει μία συγκριτική μελέτη, με γραφήματα και ανάλυση τάσεων.

Έτσι, απευθύνθηκαν σε μία Κατσαρίδα, στην οποία αγόρασαν μάλιστα ένα νέο σετ υπολογιστή- εκτυπωτή, για να βοηθήσει στην εκπόνηση της μελέτης.

Το ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι  άρχισε δειλά – δειλά να διαμαρτύρεται για όλη αυτή τη γραφειοκρατία και το χαρτοβασίλειο. Μοιραία, οι ρυθμοί της δουλειάς του άρχισαν να μειώνονται….

Ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της επιχείρησης, αποφάσισε πως έπρεπε να πάρει αμέσως μέτρα γι’ αυτή την απαράδεκτη κατάσταση και έφερε επειγόντως έναν ειδικό διευθυντή, αρμόδιο να επιβλέπει το ευτυχισμένο παραγωγικό Μυρμήγκι.

Τη θέση λοιπόν, ήρθε να καλύψει ένας τζίτζικας που άλλαξε αμέσως τη φθαρμένη επίπλωση του γραφείου του και ζήτησε μία ειδική, εργονομική πολυθρόνα κι έναν υπολογιστή με επίπεδη οθόνη.

Βέβαια, με τόσους υπολογιστές πια, η εταιρεία προχώρησε, αναγκαστικά, στην αγορά ενός server.

Ο νέος διευθυντής ένοιωσε σύντομα την ανάγκη να φέρει έναν υπο- διευθυντή (που ήταν, παλιά, βοηθός του) ώστε, με τη βοήθειά του, να καταστρωθεί ένα στρατηγικό πλάνο, καθώς και ο προϋπολογισμός του νέου αυτού τμήματος.

Όσο γίνονταν όλα αυτά, το Μυρμήγκι ένοιωθε όλο και λιγότερο ευτυχισμένο, όλο και λιγότερο παραγωγικό…

Ο Τζίτζικας δεν έχασε χρόνο:

«Πρέπει να παραγγείλουμε μία έρευνα σχετικά με τα προβλήματα του επαγγελματικού περιβάλλοντος και τις αντιδράσεις των εργαζομένων», είπε.

Μόνο που, μία μέρα, μελετώντας τις αναφορές και τα στοιχεία, ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, συνειδητοποίησε ότι ο τομέας στον οποίο προσέφερε τις υπηρεσίες του το ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι, δεν ήταν πλέον τόσο κερδοφόρος.

Αμέσως, ζήτησε από μία περιζήτητη σύμβουλο, την Κουκουβάγια, να γνωμοδοτήσει πάνω στο θέμα και να εισηγηθεί κάποιες λύσεις. Τρεις μήνες αργότερα η Κουκουβάγια έφερε την έκθεσή της, που κατέληγε ως εξής:

«Στην επιχείρηση υπάρχει, σαφώς, πλεόνασμα προσωπικού»

Χωρίς δεύτερη σκέψη, ο Κηφήνας, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, ακολούθησε τη συμβουλή της και…απέλυσε το Μυρμήγκι!!!

************************************************************************************************************************

Συμπέρασμα : (από ένα παλιό email που εξακολουθεί να είναι επίκαιρο)

Από το να είσαι ένα ευτυχισμένο, παραγωγικό Μυρμήγκι, καλύτερα να είσαι ένα ανίκανο τίποτα, άχρηστο για οτιδήποτε. Άλλωστε, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι ανίκανοι δεν έχουν καμία ανάγκη εποπτείας. Τι να την κάνουν;

Αν, παρόλα αυτά, επιμένεις να είσαι παραγωγικό Μυρμήγκι, τουλάχιστον, μη δείχνεις ότι είσαι, ταυτόχρονα, κι ευτυχισμένο…Δεν θα στο συγχωρήσουν ποτέ!

Αν πάλι, επιμένεις ξεροκέφαλα να είσαι ένα ευτυχισμένο παραγωγικό Μυρμήγκι, φρόντισε να δημιουργήσεις δική σου επιχείρηση, ώστε, τουλάχιστον, να μην πρέπει να συντηρείς Κηφήνες, Πασχαλίτσες, Αράχνες, Τζιτζίκια, Κουκουβάγιες και Κατσαρίδες.

Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω βασίζονται σε έγκυρες πανεπιστημιακές έρευνες που δείχνουν ότι η πλειονότητα των ανθρώπων, έχουν την τάση να γίνουν παράσιτα….